Elk jaar verheug ik me maanden lang op het Art Specially Event in Nijkerk.

In de aanloop naar het event moet er veel geknutseld worden. Speciale mensen krijgen wat lekkers, anderen een klein cadeautje omdat we zo blij zijn dat ze elk jaar dat event voor ons organiseren.

 Het kaartje voor bij de koek.

    Het kleine cadeautje dat we gemaakt hadden.

Dit jaar was er ook op aangedrongen dat we ATC’s gingen ruilen, als newbie in het ruilen van ATC’s, moest ik daarvoor ook een voorraad maken. ATC’s maak ik regelmatig, omdat ik het erg leuk vind om te doen maar ruilen had ik echt nog nooit gedaan.

Afgelopen weekeinde was het eindelijk zover. Zondagochtend vertrokken we met de eerste boot (die pas om 7 uur vaart op zondag, dus dat viel erg mee) richting Nijkerk. Auto vol. Lief, vriendin en dochter waren mee. Dochterlief is 6 jaar, en helemaal stempelfan.

In Heerhugowaard haalden we nog een vriendin op, en gingen we vrolijk op weg.

De weg ging met wat hindernissen, omdat dochterlief, helemaal misselijk werd en bleef spugen. Wagenziek? Daar leek het op, maar terug had ze nergens last van, en dit was sowieso de eerste keer dat ze niet lekker de in de auto.

Al met al waren we met wat vertraging, toch lekker op tijd in Nijkerk.

Bij binnenkomst waren de stands nog gesloten. Maar konden we wel, in tegenstelling tot vorig jaar, de beurs op, koffie drinken achterin. Het eerste uur was ik kwijt met allemaal mensen spreken die ik al een jaar niet gesproken had, tenminste niet IRL.  Alleen al die ontmoetingen met al die leuke artsy mensen, daar wordt ik heel erg blij van.

M, uit Heerhugowaard, was op een missie, en vertrok na de koffie snel uit het zicht, om zich een klein uurtje later weer bij ons te voegen. Met enige moeite was ze geslaagd op haar missie, en had ze kunnen kopen wat ze graag wilde hebben.

Al heel snel had ik door dat mijn bezoek aan de Art Specially wat anders zou verlopen dan voorgaande jaren. Kleine C was ook op een missie namelijk. Elke workshop waar ze bij kon aanschuiven, ging ze doen. Bovendien wilde ze bij elke demonstratie kijken. Omdat ze pas 6 is, en klein van stuk, was het een hele toer om haar de hele dag in de gaten te houden. Ze voelt zich bovendien als een vis in het water bij al dat gestempel, dus had ze ook niet de dringende behoefte haar moeder een hand te geven. Anders gezegd, we waren haar doorlopend kwijt, en vonden haar dan terug ergens aan een workshop tafel.

We hebben zelf nog wel een leuke ervaring gehad daarmee. Kleine C schoof aan bij een Art Specially workshop, en de workshop leider kwam beetje geïrriteerd bij mijn lief klagen, dat ze geen kinderoppas was. Lief ging daarop bij Kleine C zitten, en fungeerde als stoel. Want de workshop zelf, deed ze helemaal zelfstandig, tot verbazing van de workshopleider.   Begrijp me niet verkeerd, natuurlijk zijn ze geen kinderoppas, maar als het om stempelen en knutselen gaat, heeft Kleine C geen oppas nodig, en wij weten dat allang.

Na de lunch, gingen we ATC’s ruilen, ook hier hoefde ik niets te doen, toen Kleine C eenmaal doorhad hoe het werkte, liep ze als een volleerd ATC-ruiler met mijn ATC’s rond, en ruilde met iedereen.  Omdat ze ook de ATC’s uitkoos voor het ruilen, heb ik misschien een paar anderen dan ik zelf zou hebben gekozen, wat niet erg is, want ik heb erg mooie ATC’s gescoord, en er een hobby bij. De ATC’s zet ik nog even in een apart blog, die zijn te mooi om hier tussen te zetten.

Dit is mijn ‘Buit”

Dit zijn Kleine C haar spullen:

Voor wie denkt dat mijn Lief mee is omdat hij autorijdt en ik niet, dat is niet het geval.  Hij gaat mee voor zijn eigen plezier, en heeft weer flink materiaal ingeslagen.

Terug naar huis waren we heel wat rustiger dan op de heenweg. We waren allemaal moe, maar meer dan gelukkig.
Thuis stond het eten klaar (dank je wel dochter).
Het was weer een superdag, en volgend jaar gaan we weer!