De stapel dozen die bewerkt zijn, werd groter en groter.  Ik vind het zelf een erg kleurrijk gezicht.

 En toen was daar het moment, dat de stapel dozen die nog moesten, gewoon niet meer te zien was. Niet weg, er moesten er nog een stuk of 10 op dat moment. De stapel die nog moest was niet intimiderend meer. Inmiddels was het wel maandag middag.

 Het papier dat ik voor deze klus had gereserveerd was op. 19 doosjes onbewerkt achter latend. Ik moest dus, in mijn levenslange voorraad papier, op zoek naar papier dat groot genoeg was. Overal vond ik papieren. De eerste speurtocht leverde genoeg op voor 9 dozen. Ik moest dus nog voor 10 doosjes papier vinden. Ergens had ik nog papier, ooit gekregen, en het was gekocht bij de Fair trade. Na enig zoeken vond ik het papier, en nog wat meer. Genoeg om de laatste doosjes te bekleden.

Dit is het laatste doosje dat moest. Nu nog de handvatten er op. Ik heb geprobeerd of het mooier werd als ik de doosjes lakte. Maar dan ben ik het hele papier idee kwijt. Dat doe ik dus niet. Dan maar bij slijten opnieuw doosjes maken.

Nog even, dan is het klaar, en kan Atelier Wad Creatief de deuren openen. Dat ga ik doen met een open dag, waarbij iedereen is uitgenodigd.