De uitdaging van vandaag is, deel iets wat je niet deelt. Tja wat kan ik delen wat je niet over mij weet.
Dat ik creatief ben, weet je al, ik laat vaak zien wat ik van papier maak.

Wat ik minder vaak deel, is dat ik erg van poppen houdt. Niet van die prachtige porseleinen poppen die in een kast mooi staan te zijn maar waar je alleen maar naar kunt kijken. Nee van die poppen die je in de speelgoedwinkel koopt, en waar jonge kinderen mee spelen, die tegen een stootje kunnen en eigenlijk helemaal niet bijzonder zijn.

Ze staan bij mij op een kast en soms kijk ik er naar, en ja ik praat er ook tegen als het zo uitkomt, maar dat is weer niet zo heel raar, ik praat ook tegen de printer als die voor me aan het werk is. Toegegeven, ik scheld de printer ook uit als die zijn werk niet goed doet, maar dat terzijde.

Als klein meisje was ik al gek op poppen. Ik had eigenlijk alleen een lappenpop, Liesje, die ik gekregen had toen mijn zusje geboren werd. Een lappenpop met een plastic gezichtje. Toen ik naar de middelbare school ging heeft mijn moeder mijn slaapkamer een keer opgeruimd en is Liesje verdwenen. Mijn moeder vond en vindt poppen stom, en snapte niet dat ik Liesje had willen bewaren. Gelukkig voor mij had ik Tante Cor. Tante Cor was een buitengewoon mens, Ze hield heel erg van boeken lezen, en verzamelde die zodanig dat er een kamer in haar huis geheel gevuld was met boeken, en dan bedoel ik ook geheel gevuld, je kon er net tussen de stapels boeken doorlopen om wat te pakken. Super vond ik dat, ik logeerde altijd graag bij Tante Cor. Tante Cor was super slim, en heeft mij met examens heel erg bij gespijkerd in Wiskunde en Natuurkunde, vakken die ik wel leuk vond, maar niet van snapte.

Omdat Tante Cor heel veel dingen leuker vond dat huishouden, hielp ik haar in ruil voor die lessen, met het huishouden. Op de kast in Tante Cor haar huis stond een pop, die ik super mooi vond, en Ursula had gedoopt, geen idee waar die naam vandaan kwam. En hoe gul Tante Cor ook was, Ursula mocht niet met mij mee naar huis. Stapels boeken, speelgoed en andere dingen gingen wel mee naar huis, Ursula bleef op de kast staan. Wel wilde Tante Cor met me naar de winkel om daar een pop voor mij te kopen. Een Ursula is er nooit gekomen, pas jaren later via Ebay, want die pop bleef me bezighouden. Wel kochten we een prachtige Zapf creation pop, die ik Rachel doopte omdat ze zo op mijn kleine zusje leek.

Ik ben altijd van poppen blijven houden. Mijn dochters vonden het niks, alleen barbies voor mijn oudste dochter, waar ik dan weer niks mee heb, maar poppenkleertjes maken voor barbies is wel leuk, dus haar barbies hadden een zeeeer uitgebreide garderobe. Mijn jongste dochter gooide haar pop, gekregen op haar tweede verjaardag, aan het eind van de dag in de prullenbak.

Ik heb kort geleden een lang lopende droom verwezenlijkt, en mijn poppen mooi op een plank in de kast gezet, bij elkaar. Beetje verdekt opgesteld omdat niet iedereen het zo leuk vind als ik dat vind. En af en toe kruip ik achter de naaimachine om kleertjes te maken. Afgelopen week heb ik er weer een aangekleed. Helemaal niet nuttig, voor mijn bedrijf of voor mijn huishouden maar o zo leuk om te doen.

Groetjes
Marrigje