Mijn moeder is begin dit jaar overleden en nu zijn mijn zussen en 1 broer bezig het huis van mijn ouders leeg te halen.
Dat is een hele klus. Mijn ouders hadden een groot huis maar ook brede interesses, dus er zijn erg mooie spullen en vooral erg veel boeken.

We zijn begonnen met de handwerkkamer die mijn moeder had ingericht waar ze de laatste jaren van haar leven de meest prachtige quilts creëerde. Dat was echt erg leuk en gezellig om te doen. We hebben haar spullen netjes onder ons drieën verdeeld, De een de quiltspullen en boeken, de ander de haakspullen en garens, en nog een ander alle borduurspullen.
We hebben erg gelachen om mijn moeders gewoonte om alle blikken en doosjes te gebruiken om wat in op te bergen. Meestal lapjes maar soms ook iets heel anders wat we niet verwachten.
Ik was vooral erg ontroerd door de zorgvuldigheid waarmee alles was ingepakt. In elke doos met lapjes zat ook een stukje zeep tegen de insecten. Alles was belangrijker was was ingepakt in vloeipapier en alle quilts hadden hun eigen doosje.

Thuis heb ik alle stoffen uitgezocht, en op mijn eigen manier gesorteerd, zo had moeder het gesorteerd op thema, en heb ik alles gesorteerd op kleur maar dingen als kerststoffen weer bij elkaar gedaan.

De keer daarop was wat heftiger emotioneel gezien., Die dag hadden we besloten om eea aan meubels te verplaatsen. De grote kast, die al 60 jaar op dezelfde plek stond, moest leeg en weg, dat was voor ons allemaal best een dingetje. Ook al hebben we ook dat echt samen gedaan, en hebben we ook erg gelachen, toch was het een dingetje, net als de bank die ook al 60 jaar in huis stond, het was echt een moment dat die het huis werd uitgedragen. Maar het is ook goed. Zoals mijn geliefde zei, “Marrig ik snap je maar de spullen horen daar ook niet meer nu. “

Na nog een paar van die sessies, waarbij bleek dat de boekenkast voor ons allemaal toch wel een dingetje is, zijn we nu in de afrondende fase aangekomen. Gisteren een rondje door het hele huis gedaan, en bekeken wat er nog naar een van ons moet, wat we willen opslaan, wat gewoon in de grijze container gaat, en wat mag blijven staan voor de opkoper.

Toen ik binnenkwam vond ik het moeilijk, een van de laatste keren dat ik in mijn ouderlijk huis ben, de plek waar mijn bed heeft gestaan, waar ik groot geworden ben. Het huis ook waar elke hoek een herinnering heeft. Maar gaande weg het proces was het goed. Het was een afscheid van de emotionele kant van het verhaal. Nu nog praktisch afscheid nemen we hebben nog heel wat werk te verzetten voor het huis leeg is voor ons, en we de mooie dierbare herinneringen kunnen gaan koesteren. Maar het huis leeghalen, en daarbij met elkaar herinneringen ophalen blijkt louterend te werken.

Groetjes
Marrigje