Hallo allemaal. Ben een tijdje weggeweest. Van de wereld gevallen noem ik dat zelf altijd. Maar niemand, helemaal niemand heeft me kunnen voorbereiden op hoe emotioneel, spannend, en groots deze gebeurtenis was.

Niet mijn eigen moeder, geen enkele vriendin, niemand. Toen mij in September werd verteld dat ik oma ging worden, was ik blij, zo verschrikkelijk blij. Nieuw leven hoort met veel enthousiastme en liefde verwelkomt te worden.

Hoe het zou voelen? Ik had geen idee. Natuurlijk ging ik dingetjes maken maar meer voor mijn dochter, dan voor het nieuwe leven.
De laatste 3 weken voor de geboorte, kwam er weinig meer uit mijn handen. Haakwerk, voor de baby was eigenlijk het enig.

En toen ging de telefoon, en meldde mijn dochter: Je bent oma!

Het was groots. Zo overweldigend groots! Ik mocht het niet gelijk bloggen, en ik kon het ook niet. We moesten eerst wennen aan de gedachte. Maar nu is hij hier dan toch. Mijn kleinzoon. Zoon van mijn oudste dochter en haar partner.