Ik hou van letters. In mijn kast met stansen zitten heel veel alfabetten, en voor de alfabet stempels heb ik zelfs een aparte lade. Ik ben wat je noemt een alfabet junkie.
Daar uit voort vloeit dat ik van woorden hou, en van taal. Ik schrijf best leuk maar ik heb nooit de ambitie gehad om een boek te schrijven. Mijn zus wel, die heeft niet alleen de ambitie om een boek te schrijven, ze heeft het ook gedaan. Door omstandigheden buiten haar invloedssfeer was de presentatie van haar boek een jaar uitgesteld maar begin juli was het dan toch eindelijk zo ver.
Op Texel deed ze de presentatie in de Dennen, bij het turfveld alwaar ze mijn boek voor me signeerde.

Natuurlijk ben ik sowieso trots op mijn zus, ze heeft het toch maar voor elkaar gekregen een boek te schrijven en gepubliceerd te krijgen, dat is niet zomaar wat. In mijn drukke zomerprogramma heb ik niet heel erg veel tijd om te lezen, dus nam ik het dinsdag mee toen ik toch met de trein naar Amsterdam ging. Ik nam nog een studie boek mee wat ik ook graag wilde lezen zodat ik het kon afwisselen, dacht ik.

Dat liep een beetje anders, Ik begon te lezen en werd gegrepen door het verhaal. Nish heeft een heel beeldende schrijfstijl waardoor het verhaal zich als het ware voor je ogen afspeelt. Week 31 is geschreven in een stijl die ik altijd heel fijn lezen vind. Week 31, de warmste week van die zomer, wordt beschreven vanuit het oogpunt van Ellen, Bert, Steffie en Hans. Door dat ze allemaal hun verhaal vertellen ontrolt het verhaal zich langzaam voor je . Echt als een regisseur ooit bedenkt dat dit een film of serie moet worden (ik stel voor een serie van 7 afleveringen) dan heeft hij het makkelijk, de omgeving waar het verhaal zich afspeelt, de personages, de kleding die de personages dragen, alles is zeer beeldend beschreven.

De taal is rauw, ik heb er geen ander woord voor. Maar niet om schokkend te zijn, elk woord is duidelijk zorgvuldig gekozen, en draagt bij aan het verhaal. De taal en het tot in detail beschrijven van zaken maakt dat de personages heel erg voor me zijn gaan leven.

Ik wil nog meer schrijven maar dat kan bijna niet zonder het verhaal weg te geven, en dat wil ik niet doen, ga het vooral lezen. Het is echt de moeite waard. Het leest geweldig en het verhaal is boeiend, met een bijzondere plottwist.
Ik hoor graag van je wat je er van vond.

Groetjes
Marrigje