In het staartje van de Pandemie, in ieder geval zoals het er nu naar uitziet, werd ik op 14 februari hoestend wakker. Heel verkouden, beetje verhoging maar niet echt te erg ziek. Ik weet nog dat ik dacht, o dat is makkelijk ik moet nog wat dingen schrijven kan ik mooi deze dagen doen. Helaas was het ff anders. Dinsdag was ik echt ziek en tegen de tijd dat ik naar testlocatie moest, was ik niet in staat om zelf auto te rijden.

Heel gek is dat ik mijn smaak en reuk kwijt raakte terwijl ik eigenlijk niet eens zo heel erg verkouden was. Als ik griep heb, of erg verkouden ben heb ik wel vaker een paar dagen geen reuk en smaak, maar dat is dan logisch, want verstopte neus enzo. Eigenlijk was ik niet eens zo verkouden, behalve een. beetje hoesten niks, koorts en moe, heel erg moe. Dat en te kort aan lucht waren echt het ergste.
Maar het was de week voor de voorjaarsvakantie, dus gewoon twee weken thuis, deur dicht dat er niemand binnenkwam en we hadden een soort vakantie met ons drieën.

De maandag na de voorjaarsvakantie dacht ik er wel weer tegen aan te kunnen, het was toch twee weken geweest, dus ik kon gewoon weer alles.
Niet dus, na een zoom meeting van een uur kon ik weinig anders dan op de bank hangen en tv kijken. Niet eens een boek lezen want de letters blijven niet stil staan. Iedereen die me een beetje kent weet dat dat een kleine ramp is voor mij. Gelukkig heb ik al jaren een storytel abonnement en heb ik heel wat boeken geluisterd. Maar Netflix Prime en Videoland hebben ook geen geheimen meer voor me.

Nu zijn we einde week 5. En ik ben er nog niet. Van de week weer een nacht wakker gelegen van de spierpijn. Na het opzoeken op Google bleek dat dat een bekend symptoom is van Covid Spierpijn na 4 , 5 weken.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik met hele kleine stapjes vooruit ga, ik kan weer rondje hondje zonder gelijk op de bank te belanden, ik weer autorijden als het moet. Maar geloof me Corona is een gemene dame. Woensdag ging het goed, heb ik leuke dingen gedaan. sAvonds dacht ik, nou dat gaat de goede kant op. Donderdag kon ik helemaal niks, niet eens tv kijken

Toen mijn zoon Corona had, zei hij, Koffie en Paracetamol, daar hou ik het mee vol. Dat bleek het beste advies dat ik heb gehad, Koffie en Paracetamol, daar hou ik het op vol.

Ik gebruik de tijd die ik heb goed, een prioriteiten lijst van wat belangrijk is, en daar de tijd tussen verdelen, en zo komt het dat ik vandaag weer heerlijk alleen maar hoef te knutselen. Waarschijnlijk toch ook in stukjes, maar ik word echt zo blij van de layouts die ik nu maak, dat ik er nog een paar wil maken, met de stempels die we nu in de catalogus hebben staan.

Het plan is om in April er weer helemaal te zijn met workshops en alles wat ik doe en wil. Duimen jullie dat het me lukt?

Groetjes
Marrigje