Je leest het over al, en het is ook zo, het is een rare tijd. Zoonlief (16) zat dit jaar voor zijn MAV0 examen (VMBO tl) In maart kwam de lockdown, en deed hij examen vanachter zijn computer. Centraal Schriftelijk werd al heel snel gecanceld.

Dus was de examen periode relaxed. Hij zat in zijn pyjama broek achter de computer lessen te volgen, en op de daarvoor bestemde tijden deed hij toetsen en later schoolexamens. Relaxed zoals ik al zei.

In deze moderne tijd met computer programma’s konden de jongeren via de schoolwebsite controleren of alles klopte, hoe de cijfers waren en of hij nog iets moet doen, toevoegen, of cijfers ophalen om dat begeerde papiertje in handen te krijgen. Ook dat verschilt van een ‘normaal’ examen met Centraal Schriftelijk eindexamen. 

Er waren geen kranten artikelen over de schoolexamens, De maand mei verliep helemaal super rustig, want geen examens, geen stress, en eigenlijk klaar met school. Helaas kon er nog niet gewerkt worden want alles was nog dicht. 

4 juni was uitgeroepen tot Landelijke Eindexamen dag. De OSG d’Hogeberg heeft zich daar keurig aan gehouden. 4 juni zouden ze de uitslagen bekend maken. Een paar dagen van tevoren kregen we een mail, of de leerlingen tussen 10 uur morgens en 15.30 thuis wilden zijn. Als dat niet kon, of we dan contact op wilden nemen met de teamleider.

Zoonlief mag eindelijk weer werken en was ingeroosterd op 4 juni, hebben we de teamleider maar gemaild dat tot 11.45 thuisblijven wel kon, maar verder niet. De ochtend begon ontspannen. We wachten op een telefoontje, maar dat was allemaal niet zo spannend want hij wist zijn cijfers en was geslaagd. En toen kwamen de berichten, dat er iets bijzonders stond te gebeuren, de coaches kwamen langs! Om te vertellen dat je was geslaagd. NIks een telefoontje, maar een heuse tuktuk kwam er voorrijden. En in de straat hingen toen al 2 geslaagd vlaggen en wij wisten nog van niks.

Ja, toen kwamen toch de zenuwen, ook al wisten we dat het onnodig was. En ondertussen tikte de klok door. Het was al bijna kwart over elf… Om half twaalf wilden we eigenlijk naar het werk rijden. Nog geen tuktuk. Eindelijk om vijf voor half twaalf zag ik de tuktuk om de hoek komen waarna de coach het verlossende woord zei: GESLAAGD! Met Vlag en Wimpel! Een mooi persoonlijk woord voor Zoonlief. Ze heeft hem goed leren kennen in de afgelopen twee jaar.

Ben SUPER trots op deze jongste zoon. 

Groeten,
Marrigje